menusearch
labkhandsabz.ir

نقد نمایش «این زندگی مال کیه؟»، پیکاسوی فلج در نبرد مرگِ باکرامت!

جستجو
چهارشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۴ | ۰۳:۱۶:۱۸
۱۴۰۴/۱/۱۸ دوشنبه
(0)
(0)
نقد نمایش «این زندگی مال کیه؟»، پیکاسوی فلج در نبرد مرگِ باکرامت!
 نقد نمایش «این زندگی مال کیه؟»، پیکاسوی فلج در نبرد مرگِ باکرامت!

این زندگی مال کیه - لبخند سبز

مهدی صالحی

لبخند سبز - نمایش «این زندگی مال کیه؟» اثر برایان کلارک با ترجمه احمد کسایی پور و کارگردانی درسا آقایی، داستان «کِن هریسون» با بازی شاهین زارع را روایت می‌کند؛ یک مجسمه‌ساز که پس از سانحه رانندگی از گردن به پایین فلج شده و برای به رسمیت شناختن حق مرگ خود با سیستم پزشکی مبارزه می‌کند.

جمله محوری نمایش: «آگه من نتونم یه انسان باشم، دلم نمی‌خواد به یه دستاورد پزشکی تبدیل بشم».

 این اثر نخستین بار برای تلویزیون نوشته شد، اما به دلیل عمق مفاهیم فلسفی و اخلاقی، به صحنه تئاتر راه یافت و با کارگردانی درسا آقایی در تماشاخانه هما روی صحنه رفته است.

 

 تحلیل کارگردانی و رویکرد هنری

درسا آقایی در اولین تجربه کارگردانی خود، اثری را انتخاب کرده که هم ازنظر اجرایی چالش‌برانگیز است و هم ازنظر مفهومی عمیقاً انسانی.

آقایی موفق شده بین جزئیات فنی و وفاداری به پیام اخلاقی متن تعادل ایجاد کند. طراحی میزانسن های ساده اما آگاهانه، فضای عمارت هما را به محیطی تبدیل کرده که حس همدلی مخاطب با شخصیت‌ها را تقویت می‌کند.

کارگردانی او از موضعی مسئولانه و واقع‌گرایانه به موضوع نگاه می‌کند، نه احساسی. این رویکرد باعث شده تقابل میان آزادی فردی و مسئولیت جمعی از دل اجرا بیرون بیاید، نه از شعارهای مستقیم.

 

بازی‌ها و عملکرد بازیگران

اجرای شاهین زارع در نقش کِن هریسون نقطه قوت نمایش است. او با انتقال محدودیت فیزیکی شخصیت از طریق کنترل چهره، چشم‌ها و تنفس بدون حرکت بدن، لحظات سکوت را به صحنه‌هایی تأثیرگذار تبدیل می‌کند. خود او تأکید دارد که این نقش را بدون تکنیک‌های بازیگری و کاملاً از طریق همذات‌پنداری عاطفی اجرا می‌کند: «هر آنچه بیننده می‌بیند، حاصل احساسی است که در طول اجرا منتقل می‌کنم».

یوکابد موسوی در نقش دکتر اسکات حضوری استوار و دقیق دارد؛ همدل اما قاطع. بازی او تضاد لازم را با شخصیت کن ایجاد می‌کند و دیالوگ‌هایش درباره اخلاق پزشکی، پرسش‌های جدی را پیش می‌کشد.

باورپذیری حدیثه رضایی در نقش سرپرستار به شکل‌گیری موقعیت‌های نمایش کمک شایانی می‌کند.

این زندگی مال کبه -  لبخند سبز

 درون‌مایه‌های کلیدی و پرسش‌های فلسفی

نمایش با واکاوی «حق انتخاب» در مرزهای زندگی و مرگ، مخاطب را با پرسش‌های بنیادین مواجه می‌کند:

این اثر نقدی است بر سیستم‌های اقتدارگرا (مانند گفتمان پزشکی) که با توجیهات اخلاقی، حق تعیین سرنوشت را از فرد سلب می‌کنند. کن هریسن نماد انسانی است که نمی‌خواهد به «ابژه ترحم» یا «دستاورد پزشکی» تبدیل شود.

نمایشنامه با طنز گزنده‌ای نقد می‌کند که انسان‌ها چگونه در نقش‌های شغلی محو می‌شوند (مثلاً پزشکان که هویتشان را در حرفه‌شان گم می‌کنند).

هدف کن نه خودکشی، بلکه رهایی از زندگی تحقیرآمیز است: «تصمیم من آینه که به آرام‌ترین و باوقارترین شکلی بمیرم».

 

 تحلیل عناصر فنی و زیبایی‌شناختی

طراحی صحنه مینیمال با استفاده هوشمندانه از فضای خالی، ارتباط مؤثری بین تماشاگر و بازیگران برقرار می‌کند. اگرچه نورپردازی در برخی صحنه‌ها فاقد ظرافت کافی بود و تنش را خنثی می‌کرد و موسیقی متن و سکوت‌های به‌جا به‌درستی لحظات بحرانی را تشدید می‌کنند.

 

 نمایش «این زندگی مال کیه؟» با امتیاز کلی ۸.۵از ۱۰، اثری است که با صداقت و عمق فکری، مخاطب را نه با شعار، بلکه با پرسش‌های انسانی مواجه می‌کند.

نقاط قوت: بازی درخشان شاهین زارع، کارگردانی منسجم درسا آقایی و پرداخت هوشمندانه مضمون پیچیده «حق مرگ».

نقاط ضعف: نورپردازی نامتعادل و طراحی لباس نامرتبط با شخصیت‌ها.

تأثیر اجتماعی: نمایش با طرح مسئله‌ای که «دهه‌هاست تعیین تکلیف نشده»، جامعه را به تأمل درباره مرزهای اخلاق، آزادی و کرامت انسانی دعوت می‌کند.

 

درنهایت، این اثر را می‌توان تلاشی موفق برای ایستادن روی «مسئله‌ای جدی و کمتر پرداخت‌شده» دانست که بدون تکیه بر حساسیت‌های زودگذر، از موضعی انسانی پرسش‌های ضروری زمانه ما را پیش می‌کشد.

مرتبط با این بخش
احیای شعر ایرج میرزا در تئاتر؛ آوازِ ول‌شدگان بر صحنه شهرزادبوسه‌های ناتمام، پارادوکسی که صحنه را گروگان گرفت جایزه‌های جهانی برای اثری که توالت‌های عمومی را به صحنه تئاتر بدل کرد! اپرای عروسکی عاشورا؛ نقطه تلاقی تعزیه، موسیقی و تکنیک‌های نمایشی معاصر(منتشر شده در ایرنا و جام جم)امشب به صرف بورش بدون خون، حمام سردی که عشق در آن غرق شد!(انتشار در ایرنا)باخ، وقتی موسیقی، دیالوگ صحنه را می‌نوازد!نقد نمایش «من، او، آن»، روایتی زنانه از گم‌شدگی در آخر خطاژدهاک، آتش انتقام در قفس اجرایی تک‌نفره!پرواز در ذهن اوتیستیک، وقتی تئاتر، مرزهای نادیده را می‌شکند!محاکمه سقراط در زندان اصفهان یا تهران؟هورباکس: طنین فریادهای گم‌شده در پیچ‌وخم‌های چهارراه ولیعصرماهی‌ای که در تور ایستایی گرفتار شد؛ نقد نمایش «ماهی رها» به کارگردانی ژاله صامتینمادگرایی و هویت جمعی در تئاتر تن‌هاتحلیل افسانه ببر؛ وقتی تئاتر از قدرت تخیل مخاطب سخن می‌گویدنقد نمایش اتاق سفید؛ رویارویی شعرگونه با واقعیت تلخ سرطان کودکاننقد نمایش آنامورفیک ؛ وقتی مخاطب بازیچه قدرت مطلق می‌شود
نظرات کاربران
*نام و نام خانوادگی
* پست الکترونیک
* متن پیام

بستن
*نام و نام خانوادگی
* پست الکترونیک
* متن پیام

0 نظر
هدر سایت
هفته نامه خبر سبز
رپرتاژ آگهی
تبلیغات
تبلیغات2
تبلیغات3
تبلیغات4
تبلیغات5
دانلود نشریات لبخند سبز
آخرین اخبار
طراحی توسط سایت ساز خبری