نقد فیلم کوتاه «کوفتگی»؛ استعاره‌ای از تنهایی‌های جمعی

مهدی صالحی

لبخند سبزفیلم کوتاه «کوفتگی» یکی از آثار شاخص و قابل تأمل در جشنواره دانشجویی نهال است که توانسته با نگاهی انسانی و بیانی سینمایی، مخاطب را با دنیای درونی شخصیت‌هایی آشنا کند که در نگاه اول کاملاً غریبه به نظر می‌رسند اما در عمق دردهایشان اشتراکاتی غریب دارند.

داستان فیلم درباره مردی است که به دنبال از دست دادن پسرش قصد خودکشی دارد و به یک مسافرخانه پناه می‌برد. در نگاه اول این طرح ممکن است ساده به نظر برسد اما هوشمندی فیلم در اینجاست که در اتاق مقابل او غریبه دیگری را قرار می‌دهد که او نیز به دلیلی  از دست دادن فرزند به همین مکان پناه آورده است. این تقارن دردها هسته اصلی فیلم را تشکیل می‌دهد و به اثر عمق و معنایی ویژه می‌بخشد.

فیلم از روایت کاملی برخوردار است و توانسته در مدت زمان محدود داستان خود را به شکلی منسجم و باورپذیر پیش ببرد. نقطه اوج فیلم که در مواجهه این دو شخصیت شکل می‌گیرد به خوبی طراحی شده و تأثیر عاطفی قابل توجهی بر مخاطب می‌گذارد. ریتم فیلم نیز مناسب است و به بیننده فرصت می‌دهد تا با فضای داستان و شخصیت‌ها همراه شود.

 یکی از نقاط قوت برجسته فیلم طراحی صحنه و استفاده هوشمندانه از نور و رنگ است. کارگردان با به کارگیری نورهای تیره، سایه‌روشن‌های حساب شده و فضای خاکستری مسافرخانه، توانسته فضایی وهم‌آلود و متناسب با حال و هوای شخصیت‌ها خلق کند. این فضاسازی نه تنها به باورپذیری داستان کمک می‌کند بلکه بیننده را نیز در فضای ذهنی شخصیت‌ها غرق می‌کند.

استفاده از صدا در این فیلم نمونه‌ای از هماهنگی کامل عناصر سینمایی در خدمت روایت است مثلا استفاد ه از صدای مسابقه فوتبال با از دست رفتگان ارتباط دارد یکی فوتبالیست و دیگری نوجوانی عاشق فوتبال. دیالوگ‌ها به اندازه و بجا استفاده شده‌اند سکوت‌های به کار رفته بار عاطفی دارند و موسیقی نیز بدون اغراق در جهت تقویت حس صحنه‌ها عمل می‌کند.

شخصیت‌های فیلم به سرعت و به شکلی باورپذیر معرفی می‌شوند. بازی بازیگران نیز قابل تحسین است و توانسته‌اند عمق تراژدی موجود در زندگی شخصیت‌ها را به خوبی منتقل کنند. این باورپذیری بازی‌ها تا حدی است که مخاطب به راحتی می‌تواند با درد و رنج آنان همذات‌پنداری کند.

فیلم «کوفتگی» از لایه‌های معنایی عمیقی برخوردار است. اثر به خوبی نشان می‌دهد که در جامعه افرادی هستند که دردهای مشترکی دارند بدون آنکه از وجود یکدیگر باخبر باشند. پیام اصلی فیلم  ضرورت گفت‌وگو و همدلی برای التیام دردهای مشترک پیامی است انسانی و جامعه‌ساز که در قالب داستانی دراماتیک ارائه شده است.

فیلم از نظر محتوایی، نوآوری قابل توجهی دارد. ایده موازی بودن دردهای انسانی و امکان التیام آنان از طریق شناخت درد مشترک، ایده‌ای است تازه که در قالب یک درام انسانی به خوبی اجرا شده است. این نگاه امیدبخش به مقوله رنج و راه‌های برون‌رفت از آن، از فیلم اثری متمایز ساخته است.

در نهایت «کوفتگی» فیلمی است که توانسته با ترکیب هوشمندانه عناصر سینمایی و پرداختی انسانی به اثری تاثیرگذار و به یادماندنی تبدیل شود. این فیلم نه تنها از نظر تکنیکی قابل قبول است بلکه از نظر محتوایی نیز پیامی ارزشمند برای مخاطب خود دارد. «کوفتگی» اثری است که تماشاگرش را به تفکر درباره دردهای مشترک بشری و راه‌های التیام آنان فرا می‌خواند و این نشان از پختگی کارگردان جوان آن دارد.