فریاد: تلاشی جذاب برای سرگرمی و قصهگویی در سینمای ایران
مهدی صالحی
لبخند سبز - فیلم "فریاد" داستان پسربچهای را روایت میکند که با مشاهده شرارت صاحبکار و دستیارش، دست به یک کنش قهرمانانه میزند و به شکلی بزرگسالانه و بالغانه عمل میکند. فیلم به گونهای طراحی شده که قهرمان کودک فیلم در جریان داستان به بلوغ میرسد و تماشاگر با او همراه میشود.
تحلیل فیلمنامه و شخصیتپردازی
فیلمنامه "فریاد" بر پایه اصول سینمایی و ساختار کلاسیک بنا شده است و تلاش میکند تا قصهای جذاب و پرکشمکش را روایت کند. شخصیتپردازی فیلم به خوبی انجام شده و بازیها به دلیل شخصیتپردازی خوب، همراهکننده هستند. قهرمان فیلم، پسربچهای است که با مشاهده شرارتها، به کنشهای قهرمانانه دست میزند و با اوج گیری داستان، تواناییهای خود را نشان میدهد.
بازی بهزاد دورانی نیز از نقاط قوت فیلم است و میتواند تماشاگران را به خود جذب کند. فیلم با توجه به زمان و تبلیغات مناسب، میتواند در اکران موفق عمل کند.
کارگردانی و اجرا
کارگردانی حامد محمدی در فیلم "فریاد" توانسته به خوبی از عناصر سینمایی استفاده کند و فضاسازیهای هنری و تجربهگرایانهای را به نمایش بگذارد. طراحی صحنه و فیلمبرداری از همان ابتدای کار نوید یک فیلم هنری و تجربهگرایانه را میدهد که در عین حال به سبک سینمای کلاسیک و قصهگویی توجه دارد.
اما فیلم از ضعفهایی نیز برخوردار است. فیلم درام ندارد و شخصیتها به درستی ساخته نمیشوند. فیلم بر اساس داشتههای اندک خود قصد دارد قهرمانش را از دل مرغداری مخوف بیرون آورد و با بهرهگیری از مولفههای ژانر وحشت، حس ترس و دلهره را در مخاطب ایجاد کند.
موسیقی فیلم
موسیقی فیلم "فریاد" به خوبی توانسته فضای فیلم را تقویت کند و حس ترس و دلهره را به تماشاگران منتقل کند. موسیقی در برخی سکانسها چاشنی اکشن و تعلیق را به خوبی افزایش داده و به اتمسفر جنایی فیلم کمک کرده است.
نقد کلی و جمعبندی
فیلم "فریاد" هرچند با ایدهای جذاب و پرکشمکش شروع میشود، اما به مرور زمان کیفیت خود را از دست میدهد و به یکی از آثار متوسط حامد محمدی تبدیل میشود.
فیلمنامه ضعیف و عدم شخصیتپردازی مناسب فیلم، نتوانستهاند به طور کامل مخاطبان را جذب کنند. با این حال، فیلم توانسته با نزدیک شدن به ژانر وحشت، تماشاگران را با خود همراه کند. بازی خوب بهزاد دورانی نیز از نقاط قوت فیلم است که به جذب مخاطبان کمک کرده است.
فیلم "فریاد" ارزش چند بار دیدن را ندارد و نمیتواند در میان آثار برجسته سینمای ایران جایگاه ویژهای داشته باشد. اما به عنوان یک فیلم سرگرمکننده و جذاب، میتواند تماشاگران را در زمان اکران به خود جذب کند.