خدای جنگ: تلاشی نیمه‌موفق برای به تصویر کشیدن داستان شهید حسن طهرانی‌مقدم

مهدی صالحی

لبخند سبز - فیلم "خدای جنگ" به کارگردانی حسین دارابی، داستان زندگی شهید حسن طهرانی‌مقدم را روایت می‌کند. فیلم بر تلاش‌های او در جهت شکل‌گیری صنعت موشکی ایران تمرکز دارد و به موضوعات و حوادث پشت جنگ پرداخته است. هرچند فیلم قصد دارد به یاد و خاطره این قهرمان نظامی بپردازد، اما نتوانسته است به خوبی از پس این ماموریت بربیاید.

تحلیل فیلمنامه و شخصیت‌پردازی
فیلمنامه "خدای جنگ" از لحاظ منطق داستانی و روابط علی و معلولی بسیار ضعیف عمل کرده است. داستان به گونه‌ای پیش می‌رود که تداعی می‌کند قهرمان فیلم، موشک‌ها را برای انتقام ساخت. مرگ همسر شهید طهرانی‌مقدم به طور مداوم به رخ تماشاگر کشیده می‌شود و حتی معلوم نیست چرا فیلم ناگهان با انفجار شروع می‌شود و همان دوباره جلوتر تکرار می‌شود.

ساعد سهیلی در نقش شهید حسن طهرانی‌مقدم بسیار سرد و بی‌روح است و توانسته تعاملی با مخاطب برقرار کند. در مقابل، داریوش کاردان با چهره‌پردازی متفاوت و بازی قابل قبولش از نقاط قوت فیلم است.

کارگردانی و اجرا
کارگردانی حسین دارابی در فیلم "خدای جنگ" از الگوهای هالیوودی استفاده کرده و تلاش کرده تا ناکارآمدی دولت را نشان دهد. اما فیلم در دراماتیزه کردن ماجرای واقعی مرعوب سوژه خود شده و در اجرا غلو شده عمل کرده است. برخی سکانس‌ها مانند دزدی از خانه فرمانده لیبیایی‌ها بی‌معنی هستند و حتی اگر آنها را حذف کنیم، فیلم بی‌تعلیق می‌شود.

فیلم از افکت‌های صوتی متعدد و تکنیک زوم سریع استفاده کرده که نه تنها جدیت فیلم را سلب کرده بلکه به هدف فیلمساز در القای احساسات مورد نظرش نیز نرسیده است. قربانی اصلی این افکت‌ها و تکنیک‌ها ریتم فیلم است که بسیار کند و ملال‌آور شده است.

موسیقی فیلم
موسیقی مسعود سخاوت‌دوست در فیلم "خدای جنگ" به ویژه در سکانس مرگ نرگس، تأثیرگذار و قوام یافته است. اما در برخی سکانس‌ها موسیقی پرحجم و پر از دوپس‌دوپس آزارنده می‌شود و نتوانسته به تعلیق و هیجان فیلم بیفزاید.

نقد کلی و جمع‌بندی
فیلم "خدای جنگ" هرچند با ایده‌ای خوب و پر از پتانسیل شروع می‌شود، اما به مرور زمان کیفیت خود را از دست می‌دهد و به یکی از آثار ضعیف حسین دارابی تبدیل می‌شود.

فیلمنامه ضعیف و کارگردانی غلو شده فیلم، نتوانسته‌اند به طور کامل مخاطبان را جذب کنند. با این حال، فیلم تلاش کرده تا به مسائل تاریخی و نظامی بپردازد و دغدغه‌های اجتماعی را به تصویر بکشد. بازی خوب داریوش کاردان نیز از نقاط قوت فیلم است که به جذب مخاطبان کمک کرده است.

فیلم "خدای جنگ" ارزش چند بار دیدن را ندارد و نمی‌تواند در میان آثار برجسته سینمای ایران جایگاه ویژه‌ای داشته باشد.