لبخند سبز - جشن «بادروزی» یا «کژین» یا «بادبره» یا «باذ وره» این جشن در روز ۱۶ بهمن‌ماه اوستایی برابر با 22 بهمن ماه خورشیدی در گرامیداشت «باد» برگزار می‌گردد

روز بیست‌و‌دوم از هر ماه «باد» نام دارد، این واژه در اوستا «وات» و در پارسی جدید «باد» خوانده می‌شود و ایزد نگهبان آن نیز به همین نام است و در این روز جشنی به نام «بادروزی» یا «کژین» یا «بادبَرَه» یا «باذوَرَه» در گرامی داشت باد برگزار می‌شود. در «جشن بادروزی» بازار همگانی برپا می‌شد و مردم در آن روز رشته‌هایی از نخ هفت‌رنگ را به آغوش باد می‌سپردند. بر باد سپردن نخ تیر و باد در تیرگان که در روز باد انجام می‌شود نیز یادگاری از همین باید باشد.

گل بادرنگ بویه نماد روز باد

ابوریحان بیرونی می‌گوید که در گومِس (قم) و شهرها و روستاهای نزدیک به آن، «بادروز» با جشن و پایکوبی و راه افتادن کاروان‌های شادی همراه بود. همچنین در بازار ویژه‌ی‌ این جشن، ابزار شادمانی در دسترس بود. در اسپادانا (اصفهان)، این روز را «کژین» می‌نامیدند و یک هفته جشن می‌گرفتند. این جشن نیز با بازار همگانی همراه بوده است.
کوشیار گیلانی کاربرد تابع تانژانت، شرح کامل دستگاه شصت‌گانی و نوشتن اعداد صحیح و کسری از کارهای اوست در «زیج جامع» از این جشن به نام «باذ وره» یاد کرده است. شهمردان بن ابی الخیر در روضه المنجمین از این جشن به نام «باد بزه یاد» کرده است. در فرهنگ معین نوشته دکتر محمد معین استاد دانشگاه تهران این جشن به نام «بادبره» آمده است. در فرهنگ کاتوزیان نوشته شادروان محمدعلی تهرانی این روز به نام «بادبره یا بادبرف» ثبت شده است. در برهان قاطع آمده است که «گویند هفت سال در ایران باد نیامد. در این روز شبانی پیش کسری آمد و گفت: دوش آن مقدار باد آمد که موی بر پشت گوسپندان بجنبید. پس در آن روز نشاطی کردند و خوشحالی نمودند و به این نام شهرت یافت».

البته شاید بتوان با کمی دقت نظر در این روز جشن بادبادکهای رنگی برپا کرد که لذتی دو چندان دارد.