سه دلیل مهم در شکست فیلم «نیلگون»

لبخند سبز - فیلم «نیلگون» اولین تجربه کارگردانی حسین سهیلی زاده بر روی پرده سینما است. در سال‌های اخیر از سریال نمایش خانگی «مانکن» گرفته که سر و صدای فراوانی داشت تا «ملکه گدایان» او سعی داشت تحولی در ژانر درام به وجود آورد، اما سطح کارش متوسط بود و به نظر می‌رسید که سریال‌هایش لب تیغ راه می‌روند. اما، همین سریال‌ها هیاهویی برای سهیلی زاده شد تا بر آن شود که نیم نگاهی هم به سینما بیاندازد. حال با اکران فیلم «نیلگون» و تعداد اندک تماشاگران شاید به این نتیجه برسیم که سهیلی زاده کارگردان خوبی برای سینما نیست. اما چرا؟ لبخند سبز در این مطلب دلایل شکست فیلم «نیلگون» را مطرح می‌کند.

دیالوگ‌های سطحی فیلم «نیلگون»

پرده سینما، صحنه تئاتر نیست و ما می‌توانیم با تصویر حرف‌هایی بزنیم که هنوز برای آن واژه‌ای وجود ندارد. اما، اگر به استفاده از واژگان دست زدیم و دیالوگ نوشتیم، بهتر است همان حرف‌های همیشگی، همان عاشقانه‌های سطحی و همان چرندیاتی که در طول روز بارها می‌شنویم را روی پرده سینما نبینیم و نشنویم. این واقعا ناامیدکننده است! این در حالی است که حتی اگر فیلم نامه نویسی همچون بابک کایدان نتوانست از عهده دیالوگ نویسی برآید، بهتر است کارگردان وارد ماجرا شده و دستی به فیلم‌نامه ببرد، اما این اتفاق نیافتاد و فیلم «نیلگون» در بحث دیالوگ نویسی با مشکلی جدی روبه‌رو شد و این مساله تبدیل به دلیلی محکم برای شکست این فیلم شده است.

صحنه‌ها و سکانس‌های بی در و پیکر در فیلم «نیلگون»

واقعا جای تعجب دارد که فیلمی سینمایی که نسبت به سریال می‌توان دقت بیشتری روی تدوین آن داشت و زمان بیشتری برایش گذاشت (سریال‌ها طولانی‌تر هستند و سر موعدی خاصی باید منتشر شوند، اما روی یک فیلم سینمایی می‌توان مدت زیادی کار کرد) تا این حد صحنه‌ها و سکانس‌های نابه‌جا داشته باشد. عجیب است که نه بازیگر، نه کارگردان و نه تدوین‌گر و حتی شاید یک منشی صحنه ساده متوجه نباشد که چرا یک پدر باید داخل کشو پنهان شده باشد ! حتی نوشتن این موضوع هم خنده آور است. اما این یکی از بدترین صحنه‌های افتضاح فیلم «نیلگون» بود و از این صحنه‌های بی‌جا در این فیلم زیاد داریم. شاید یکی از مهم‌ترین دلایل شکست این فیلم همین مساله باشد!

بازیگر یا نابازیگر، در فیلم «نیلگون» مساله این است!

وقتی نام بازیگرانی مطرح مثل میترا حجار، محمدرضا فروتن و سام درخشانی را می‌شنویم بدون شک به دیدن فیلم «نیلگون» ترغیب می‌شویم چراکه می‌دانیم این فیلم هر چه نداشته باشد، چهره دارد! اما، وقتی پرده باز می‌شود و بازی این بازیگران مطرح را می‌بینیم جا می‌خوریم! اگر یک نابازیگر به فیلم وارد شده بود و قرار بود از مشکلات و درگیری‌های خانوادگی و اجتماعی‌اش بگوید، شاید بهتر از این، در نقش خودش حرف می‌زد. اما، با توجه به کارنامه این بازیگران، می‌توان حدس زد که سهیلی زاده در کارگردانی تعجیل کرده و نتوانسته آنطور که باید از بازیگرها بازی بگیرد از این رو، فیلم «نیلگون» در زمینه بازیگری نیز با شکست روبه‌رو شده است.

نویسنده : طناز السادات