پول و پارتی فیلمی که انتظارش را داشتیم

 محسن فراهانی

با خودم عهد کرده بودم این‌بار با ذهن مثبت به سینما بروم تا از یک فیلم کمدی لذت ببرم. بلیت سینما را مهمان یکی از اقوام بودیم.

هوا خنک بود. سینما نه خلوت بود و نه شلوغ. صندلی ما بهترین جای سالن بود. هیچ بچه‌ای داخل سینما نبود که اعصاب‌مان را خرد کند.

نفر جلویی یک عطر خوش‌بو و روح‌نواز زده بود. خلاصه همه چیز برای دیدن یک فیلم سینمایی کمدی مهیا بود. فیلم انتخابی بازیگران خوبی داشت.

ساعد سهیلی، پردیس احمدیه، امیر جعفری، مهدی هاشمی، هادی کاظمی و… که زیر نظر یک کارگردان باتجربه یعنی آقا سعید بابای ایفای نقش می‌کنند.

انصافاً از اکثر بازیگران در این فیلم بازی‌های خوب و روانی شاهد هستیم. اما خود فیلم…

۱۰ دقیقه اول فیلم که ادرار است و بس. نه نه به خدا قصد جسارت ندارم.

درک می‌کنم که به هنر و زحمت دیگران باید احترام گذاشت ولی ماجرای ۱۰ دقیقه اول فیلم در مورد ادرار است.

در ابتدای فیلم مدام بازیگران را از دریچه درب توالت می‌بینیم که در حال ادرار کردن هستند و با یک صدابرداری یا صداگذاری شگفت‌انگیز حتی صدای ادرار کردن بازیگران را به تفکیک قطره می‌شنویم.

فیلم پول و پارتی که آن «واو» وسط خود را احتمالا فقط برای گرفتن مجوز به همراه دارد، یک فیلم کمدی عاشقانه است که تا حدودی نه کمدی است و نه عاشقانه! قصه‌اش لنگ می‌زند.

داستانش پر است از اما و اگر. فیلم کمدی عاشقانه باید همزمان هم کمدی باشد و هم عشاقانه نه مثل پول و پارتی که دو سوم اول آن هیچ بویی از عشق و عاشقی نبرده است و ناگهان در یک سوم پایانی، فیلم از ژانر کمدی کاملا خارج می‌شود و به یک عشاقانه نه چندان آرام تبدیل می‌شود.

اینکه چقدر داستان فیلم باورپذیر است و آیا سعید سهیلی در به تصویر کشیدن قشر فقیر و غنی جامعه به همراه دغدغه‌ها و پوشش و تفکرشان موفق بوده است یا خیر را بر عهده مخاطب می‌گذاریم. چون ارتباط مستقیمی با علاقه‌مند بودن به ساعد سهیلی دارد.

من چون پسر متاهل بودم خیلی از فیلم خوشم نیامد ولی اگر دختر مجرد علاقه‌مند به ساعد باشید از دیدن این فیلم شگفت‌زده و کیفور بشوید.

ساعد سهیلی که روزگاری از بازی کردن در فیلم‌های پدرش اعتبار می‌گرفت حالا با بازی کردن در فیلم‌های پدر به آنها اعتبار می‌بخشد و چه چیز ارزنده‌تر از اینکه پسر شاخ و شمشاد و خوش‌تیپت در فیلم آبکی و بی‌نمکت خوش بدرخشد؟

در خلاصه داستان یک خطی فیلم آمده است:

«تو زمونه‌ای که همه عاشق پولت میشن، عاشق خونه‌ات میشن، عاشق ماشین زیر پات میشن، یکی پیدا شده عاشق خودت شده!»

ولی ای کاش در زمانه‌ای که همه فیلم کمدی سطحی می‌سازند، همه قشر فقیر را پولکی و پول‌پرست و پولدارها را دزد و کلاهبردار به تصویر می‌کشند، همه شوخی‌های جنسی و حال به‌هم زن می‌سازند، یکی پیدا بشود و فیلم کمدی خوب بسازد. فیلمی که داستانش گیرا باشد، نه قیافه بازیگرش!