فیلم زودپز و زودپزی که ترکید و ترکاند

بنیامین نوری

لبخند سبز - «زودپز» فیلمی کمدی به کارگردانی رامبد جوان است. کارگردانی که در کارنامه‌اش فیلم‌هایی مانند «پسر آدم، دختر حوا»، «ورود آقایان ممنوع» و «قانون مورفی» را دارد.

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید رامبد جوان از معدود کارگردان‌هایی است که مسعود فراستی از او تعریف کرده! (به خاطر فیلم ورود آقایان ممنوع) پس کارگردان زودپز، خام و بی‌تجربه نیست.

این فیلم داستان دو باجناق است که با ترکیدن یک زودپز، گرفتار ماجراهای جالبی می‌شوند. داستان زودپز در دهه شصت و هنگام بمباران تهران اتفاق می‌افتد.

حالا بگذارید برویم سراغ بازیگران. وقتی به من گفتند یک فیلم تازه به سینما آمده که بازیگران اصلی‌اش محسن تنابنده و نوید محمدزاده‌اند، با خودم گفتم این فیلم احتمالاً از همان فیلم‌های انتقادی-اجتماعی است که کارگردان دوربینش را برده پایین‌شهر تهران و از بچه هشت‌ساله‌ای که تریاک می‌کشد فیلم ساخته، ولی در زودپز از این خبرها نیست.

همچنین گمان می‌کردم ترکیب محسن تنابنده و نوید محمدزاده خوب از آب در نمی‌آید، چون به احتمال زیاد محسن تنابنده همان نقش نقی معمولی‌اش را تکرار می‌کند و نوید محمدزاده هم با یک سری رفتارهایش ما را یاد فیلم‌های انتقادی‌اش می‌اندازد، اما بعد از دیدن فیلم فهمیدم اشتباه کرده‌ام و از اشتباهم خرسندم!

محسن تنابنده می‌خنداند ولی «پایتخت» و «سن‌پطرزبورگش» را تکرار نمی‌کند. نوید محمدزاده حرص می‌خورد ولی حرص‌هایش بانمک است و از جنس فیلم «عصبانی نیستم»، نیست.

آقای رابرت لوئیس کان می‌گوید شوخی ۵ کارکرد دارد، از آنجایی که شما حوصله‌اش ندارید و من هم همه‌اش را حفظ نیستم، فقط به یک کارکرد شوخی اشاره می‌کنم: بازسازی.

آقای کان عزیز معتقد است ما می‌توانیم با شوخی، خاطرات تلخ گذشته را با زبانی شیرین بازآفرینی و بازسازی کنیم. حالا چرا باید این کار را بکنیم؟ چون خیلی کیف می‌دهد، هم یادی از گذشته می‌کنیم، هم می‌خندیم.

در سینمای ایران از این کارکرد شوخی، استفاده‌های بسیار کر‌ده‌اند، مخصوصاً برای دهه شصت که از محبوب‌ترین و خاطره‌انگیزترین دهه‌ها به‌شمار می‌آید. فیلم‌های «فسیل»، «نهنگ عنبر» و «هزارپا» مُهر تأییدی بر سخن بنده‌اند. زودپز هم حال‌وهوای دهه شصت را دارد و شما را یاد جنگ و بمباران و اوشین می‌اندازد.

خلاصه که فیلم‌ زودپز برخلاف خیلی از فیلم‌های کمدی امسال، قطعاً ارزش یک بار دیدن را دارد. فیلمی که از همان روز اول ترکاند و رکورد بیشترین مخاطب و بیشترین فروش روز اول سینمای ایران را زد.